Pamiętam wrześniowe i październikowe ranki z dzieciństwa - już chłodne i troszkę mroczne, gdy wyślizgiwaliśmy się z łóżek z zaspanymi oczami. W koszyku czekał termos herbaty z sokiem malinowym i kanapki z chrupiących kajzerek, które tata przed świtem przynosił z "mleczarni" (tak kiedyś nazywały się sklepy spożywcze, w których sprzedawano nabiał, pieczywo, kaszę i ryż, ale nie mieli w asortymencie warzyw i owoców). Kanapki były fantastyczne - ze świeżą szynką, baleronem lub suszoną kiełbasą, obowiązkowo sałata, plaster goudy, pomidor lub kiszony ogórek. Szybka toaleta i ubieranie się "ciepło" - grube rajtuzy, ciepłe spodnie, swetry, kurtki i kalosze. Tak "na cebulkę", bo gdy dzień był jaśniejszy powoli zdejmowało się to i owo. Przed samym wyjściem wypijaliśmy jeszcze po kubku gorącego mocnego kakao i wsiadaliśmy do "malucha". Tak zaczynały się wyprawy na grzyby.
